Drewno to prawdopodobnie, obok kamienia, pierwszy materiał, z którego powstaje człowiek robił dla siebie narzędzia i akcesoria. Pierwsza pomoc człowieka prymitywnego nie była może być tylko jakimś klubem, palikiem, oddziałem lub cierń, którego ślad zniknął w wiekach minionego czasu.
W przeszłości drewno nie tylko miało przewagę nad innymi materiały, nadal ma pierwszeństwo jako najczęściej używanez materiału. Jednak jako narzędzie - zwłaszcza po zdarzeniach masa plastyczna - jest stłumiona, bo mnogość "drewnianych" narzędzia takie jak uchwyty narzędziowe, korpusy strugarki itp. dzisiaj robią z tworzyw sztucznych. Obecnie drewno jest używane głównie jako materiał, począwszy od konstrukcji dachu do szkieletu moczęści samolotu, od grodzi po drewniane figurki.
Znajomość drewna
Na pierwszy rzut oka odnalezienie się wśród drzew wydaje się bardzo łatwemateriały. Tak jednak nie jest: dla rozeznania, konieczna jest klasyfikacja, wykorzystanie i obróbka drewna profesjonalna wiedza.
Pracując pod własnym kierunkiem człowiek spotyka drewno jak w przypadku tarcicy, tj. półprodukt. Takie matkibyły to: łaty, belki, deski, deski i płyty. Wszystkie te materiały mogą być wykonane z miękkiego lub twardego drewna. Różnica pomiędzy tymi materiałami zarówno w zakresie przetwarzania, jak i w czasie trwaniaobciążenie jest wielkie. Miękkie drewno rozpoznaje się po większych włóknach, pozornie słaba struktura i łatwa ściśliwość. Prawie najbardziej używane miękkie drewno to jodła. Drewno jodłowe jest łatwe i dobre można kształtować. W domu i wokół domu służy do wykonania: drzwi, okna, ramy itp. Starsi mawiali, że my miękkie drewno podąża przez całe życie, od kołyski do trumna.
Drewno liściaste jest pełniejsze, bardziej masywne i cięższe. Jeden sześcienny decymetr szorstkiego drewna ma masę 830 g i taką samą objętość z miękkiego drewna tylko 450 gr. Włókna liściaste są gęste rozprowadzane i pokazują drobne linie. Twarde drewno jest trudniejsze do rozłupania i jest mniej drzazg. Dobry przykład na eksponowanie cech drewno liściaste to rączka miotły, uchwyty różnych narzędzi i parkiet. Drzewa o liściach iglastych, zimozielone, miękkie i od liściaste, brzozowe, topolowe, wierzbowe i lipowe uważane są za miękkie.
Do obróbki nadaje się tylko suche drewno o zawartości poniżej 13%. wilgoć. Drewno zawiera wilgoć nie tylko zaraz po nim wycinanie jest przetwarzane (często żartobliwie mówi się „na tym drzewie niedawno zaśpiewał kos”), ale także wtedy, gdy jest w tokuszczeniak miał okazję wchłonąć wilgoć. Wiadomo, że drewno jest higroskopijne, ale szybko wchłaniana z niego woda jest powoli uwalniana odparowuje. Miękkie drewno musi być starzone przez co najmniej dwa lata po ścięciu lat i twardych czterech, aby wystarczająco wyschły do przetworzenia. Oczywiście tak jest, gdy suszenie odbywa się w warunkach swobodnych, tj. naturalnie. Obecnie istnieją nowoczesne systemy komputerowe i suszarki kondensacyjne, które zarządzają procesem suszenia drewna, a czas na suszenie wysokiej jakości drewna został wielokrotnie skrócony.
Gdy woda odparowuje z mokrego drewna – zwłaszcza gdy suszenie i nawilżanie kilka razy z rzędu powoduje znaczne odkształcenia drewnamysz, to "działa". Jest to zrozumiałe, jeśli uważasz, że wilgoć wchłonięta przez drzewo może wynosić 130% suchej masy drzewo. Odkształcenie w dużej mierze zależy od miejscatrwały przekrój drzewa, z którego ścięto tarcicę. Gdyby zrozumienie deformacji nie zostało, ze względu na niektóre koncepcje, utrzymaneo niekompletne, zapoznajmy się najpierw z nazwami części, które utwórz strukturę drzewa, korzystając z rysunku 1.
ŚLIKA 1
Rysunek 2 pokazuje, jak deski i belki ulegają deformacji wycięty z poszczególnych części ciała. Najważniejsza cecha drewna to: objętość mokrego drewna zmniejsza się w wyniku suszenia. Pracujący właśnie tego potrzebujesz przy wykonywaniu przedmiotów z elementów drewnianych dobrze „dopasować” i przyciąć je do nieco większego rozmiaru zamiast mniej. (Jeden oczywisty przykład: w drewnianym korycie, które gospodyni nalewa wodę tak, że pęcznieje drzewo i koryto przestał wyciekać woda. Deska tak bardzo chłonie wodę i pęcznieje że pęknięcia "zamykają się" i koryto już nie przecieka).
ŚLIKA 2
Cechą charakterystyczną drewna jest to, że jest bardziej odporne na w kierunku włókien, ale łatwo się skręca, podczas gdy jest prostopadły do kierunku włókna łatwo pękają. Odporność jest bardzo zróżnicowana w zależności od uzależnienia od gęstości i równomierności rozmieszczenia włókien. Grubsze włókna zapewniają większą odporność, a w miejscu luzów i nierównościzmniejsza się opór równomiernie rozmieszczonych włókien.
Tarcica jest cięta wzdłużnie w kierunku słojów, z wyjątkiem kiedy dziennik został wypaczony, granat. Miejsce wzrostu gałęzi są one oznaczone sękami oraz skrętami i skrętami włókien.
Jeśli cięta tarcica jest znacznie szersza niż grubość, do grubości 40 mm nazywana jest płytą, a powyżej tej grubości tłum. Jeśli drewno ma przekrój kwadratowy, regularny wielokątne lub prostokątne wtedy do 10x10 wymiarów nazywana jest łatą, a powyżej tych wymiarów znajdują się belki. Jeśli przekrój ma bardziej złożoną formę, jak np. przygotowany materiałramka na zdjęcia, wtedy nazywana jest listwą profilowaną.
Tarcica, która nie jest przetarta po bokach, ma co najmniej jedną strona nieprzetworzona i jako taka nie może być wypasana hjakby obok siebie. Jest strugany jednak po skrobaniu gładka i ma gładkie powierzchnie, bez pęknięć.
W praktyce forniry, sklejki i najnowsze: deski panelowe i fornirowane. często spe-deski są błędnie nazywane okleiną! Zwykle okleina jest wykonywana przez obieranie dużych drzew, które obracają się mniej więcej tak samo jak gdy zwinięte płótno jest rozwijane. Okleina tarta se uzyskana przez krojenie deski po desce wzdłuż drzewa i forniru obrać nożem, przecinając płytki nożem w poprzek długość drzewa. Grubość płyt waha się między 0,6-1,2 mm. Fornir bez uszkodzeń, bez sęków, z ładną fakturą to okleina do zakrywania „twarzy” i mniej piękna, ewentualnie zniszczona i ciągła, klejona, jest fornirem na odwrotnej stronie. Zewnętrzny, widoczny przezblat większości mebli pokryty jest fornirem, natomiast inny rodzaj forniru stosuje się np. na plecy meble.
Deski świerkowe powstają poprzez sklejenie kilku suchych futerpłytki nir jeden na drugim. Jeśli wzajemne kierunki sąhenna normalna lub ukośna, siła i waga na kilka razy przekracza wytrzymałość i wagę deski o tej samej grubości. Grubość płyta według ilości warstw wynosi: 3-5 mm dla trzech warstw, 6-8 mm dla pięciowarstwowej i 9-12 mm dla sześciowarstwowej.
Fornir i sklejka są wykonane wyłącznie z drewna liściastego dlatego są cięższe od desek o podobnej grubości. Ich waga wzrasta i ze względu na klej.
Panele wykonane są z listew z miękkiego drewna klejone między dwiema deskami forniru lub sklejki, co zwiększa grubości, uzyskuje się twardą i piękną powierzchnię, wagę i wytrzymałość są nieco większe niż deski z miękkiego drewna o tej samej grubości. U w branży meblarskiej szerokie zastosowanie znalazły płyty panelowe.
Deski okładzinowe to deski drewniane (sklejka, panele, płyty wiórowe, płyty pilśniowe twarde itp.) pokryte płytami z tworzywa sztucznego masa. Mają jedną lub obie strony gładką, błyszczącą i opcjonalną malowane (imitacja deski drewnianej itp.). Nie są jednak tanie są ze względu na swoją wytrzymałość, wygląd i łatwość czyszczenia powierzchni szerokie zastosowanie.
Płyty pilśniowe twarde (płyty pilśniowe) są wykonane z pokruszone włókna konopne lub wióry z drewna iglastego zmieszana ze sztuczną żywicą, która po obróbce termicznej przetwarzanie jest prasowane pod wysokim ciśnieniem w płyty. Konkretny ich waga jest wysoka, a przy twardych deskach może osiągnąć i 150% ciężaru właściwego wody. Te talerze są często nazywane sztuczne talerze.
I wreszcie, ta grupa płyt obejmuje również puste płyty wykonana z kratownicowej konstrukcji listew z drewna iglastego, pokryte talerzami. Ponieważ nie można ich wyciąć, z tych płyt wykonywane są tylko niektóre elementy, jak np. drzwi.
